tekst: ks. Stanisław Ziemiański
melodia: ks. Stanisław Ziemiański
- Jeden chleb co zmienia się w Chrystusa Ciało, * z wielu ziaren pszenicznych się rodzi. * Jedno wino, co się Krwią Chrystusa stało, * z soku wielu winnych gron pochodzi. * Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, * tak niech miłość złączy nas ofiarna. * Jak ten kielich łączy kropel wiele, * tak nas, Chryste, w swoim złącz Kościele.
- O Pasterzu, zgromadź w jednej swej owczarni * zabłąkane owce, które giną. * W jeden Kościół zbierz na nowo i przygarnij, * byśmy jedną stali się rodziną. * Na ramiona swoje weź, o Panie, * tych, co sami wrócić już nie mogą! * Niechaj zjednoczenia cud się stanie, * prowadź nas ku niebu wspólną drogą!
💡 Ciekawostka
Współcześnie funkcjonują dwie wersje tej pieśni. Różnica dotyczy odmiennej interpretacji części tekstu i – w konsekwencji – drobnej modyfikacji melodii zwrotki. Chodzi o część tekstu zaczynającą się słowami Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, która funkcjonuje jako refren tej pieśni.
Pierwotnie ks. Stanisław Ziemiański, autor tekstu i melodii, skomponował pieśń, składającą się z dwóch zwrotek – w takiej formie, jaką można znaleźć w naszym śpiewniku. Drugi wariant – 3 zwrotki z refrenem – rozpowszechnił się poprzez publikację błędnej wersji pieśni jednym z wydań śpiewnika Siedleckiego.
Wybór wersji pieśni bez refrenu, a więc składającej się z dwóch zwrotek, na pewno uzasadnia tekst pieśni, czyli swoista puenta znajdująca się w słowach niechaj zjednoczenia cud się stanie, prowadź nas ku niebu wspólną drogą. Warto też zwrócić uwagę na konstrukcję tekstu, a dokładnie ilość sylab w kolejnych wersach:
Zwrotka 1 | Zwrotka 2 | Ilość sylab |
---|---|---|
Jeden chleb co zmienia się w Chrystusa Ciało | O Pasterzu, zgromadź w jednej swej owczarni | 12 |
z wielu ziaren pszenicznych się rodzi. | zabłąkane owce, które giną. | 10 |
Jedno wino, co się Krwią Chrystusa stało | W jeden Kościół zbierz na nowo i przygarnij, | 12 |
z soku wielu winnych gron pochodzi. | byśmy jedną stali się rodziną. | 10 |
Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, | Na ramiona swoje weź, o Panie, | 10 |
tak niech miłość złączy nas ofiarna. | tych, co sami wrócić już nie mogą! | 10 |
Jak ten kielich łączy kropel wiele, | Niechaj zjednoczenia cud się stanie, | 10 |
tak nas, Chryste, w swoim złącz Kościele. | prowadź nas ku niebu wspólną drogą! | 10 |
Dokładnie taki sam układ sylab można odnaleźć w drugiej zwrotce, jeśli potraktujemy ją jako całość. Ale układ trzech zwrotek z refrenem już nie pasuje. Widzicie to? Spróbujmy teraz zagrać, albo zaśpiewać drugą część drugiej zwrotki jako trzecią zwrotkę:
Pozostawiamy te przemyślenia w charakterze ciekawostki.